W późnych latach osiemdziesiątych sztuka brytyjska wkroczyła w nową i fascynującą fazę; epoka ta zapisała się w historii pod nazwą YBAs - Young British Artists. Pierwszą wystawę YBAs, Freeze, zorganizował w 1988 roku ówczesny student Goldsmiths College w Londynie, Damien Hirst, który jest najznamienitszym albo może raczej najgłośniejszym członkiem grupy. Goldsmiths, do którego uczęszczało wielu młodych brytyjskich artystów i który w poczet swoich najbardziej wpływowych nauczycieli zaliczał Michaela Craiga Martina, już od kilku lat promował nowe formy kreatywności. Oferował na przykład kierunki, które znosiły tradycyjną odrębność mediów sztuki. Znak firmowy YBA okazał się być potężną marką i instrumentem marketingowym, ale nazwa ta skrywała oczywiście dużą różnorodność. Można jednak wskazać na pewne ogólne tendencje, zarówno formalne jak i tematyczne. Pod względem formalnym epoka wyróżniała się pełną otwartością na materiały i procesy uczestniczące w tworzeniu sztuki i na formę, jaką może ona przyjąć. Czołowi artyści konserwowali martwe zwierzęta (Damien Hirst), miażdżyli przedmioty walcem parowym (Cornelia Parker), anektowali obiekty związane z historią medycyny (Christine Borland), przedstawiali własne łóżko jako sztukę (Tracey Emin), robili rzeźby ze świeżego jedzenia, papierosów, albo kobiecych rajstop (Sarah Lucas), obficie czerpali z filmu, wideo i fotografii, używali rysunku i grafiki na każdy możliwy sposób, znacząco rozwinęli koncept instalacji (wieloczęściowa praca okupująca jedną przestrzeń) i, w końcu, odświeżyli i odżywili sztukę malowania.