Odnosi się do rozkładu materii (np. gromada galaktyk) między źródłem odległe (galaktyka tło) i obserwatora, który jest zdolny do gięcia (soczewkowania) światło od źródła, gdyż przemieszcza się w kierunku obserwatora. Efekt ten znany jest jako grawitacyjnych i jest jednym z prognoz ogólną teorię względności Alberta Einsteina.

Orest Chwolson mimo, że jest uznawany jako pierwszy omówić wpływ w druku w 1924, efekt jest najczęściej związane z Einsteina, który bardziej znany artykuł na ten temat na łamach 1936.

W 1937

Fritz Zwicky zakładał, że efekt może pozwolić na gromady galaktyk do działania jako soczewki grawitacyjne. Nie był aż do 1979 że efekt ten został potwierdzony przez obserwację tzw "Twin QSO" SBS 0957 + 561.

Czasoprzestrzeni wokół ogromny obiekt (na przykład klaster galaktyki lub czarna dziura) jest zakrzywiona, i w rezultacie promienie światła, Źródło tła (takich jak galaktyka) materiału rozmnożeniowego poprzez czasoprzestrzeni są wygięte. Efekt soczewkowania można powiększyć i zniekształcić obraz tła źródła.

w odróżnieniu od optyczny, maksymalna "gięcia" pojawia się najbliżej i minimalnej "gięcia" najdalej od centrum Soczewkowanie grawitacyjne. w związku z tym, grawitacyjne obiektyw ma nie jeden punkt, ale ogniskowej linii zamiast. Jeśli źródło (światła), ogromny obiekt lensing i obserwator leżą w linii prostej, oryginalne źródła światła pojawią się jako pierścień wokół obiektu lensing ogromne. Jeśli ma żadnej niewspółosiowości obserwator zobaczysz zamiast odcinkiem łuku. Po raz pierwszy wspomniano w 1924 roku przez fizyka St. Petersburg Orest Chwolson tego zjawiska i ilościowo przez Alberta Einsteina w 1936. Zwykle nazywa się w literaturze jako Einstein pierścień, ponieważ Chwolson nie dotyczy samego strumienia lub promień pierścienia obrazu. Częściej, gdzie lensing masa jest złożone (np. grup galaktyk i klastry) i nie powodować sferycznej zakłócenia space–time, źródła będzie przypominał częściowe łuków rozrzucone wokół obiektywu. Obserwator może przekonać wielu zniekształcone obrazy tego samego źródła; liczba i kształt tych zależności położenia źródła, obiektyw i obserwatora, a kształt grawitacyjne dobrze lensing obiektu.