Ikonografia obrazu jest zdjęć w nim. Termin pochodzi od greckiego słowa obraz znaczenie ikon. Ikona był pierwotnie obraz Chrystusa na panelu używane jako obiektu kultu w Cerkiew grekokatolicka z co najmniej VII wieku na. Stąd termin ikona ma się być podłączony do dowolnego obiektu lub obrazu, który jest lub ma szczególne znaczenie do niej przywiązani. Ikonografii jest określonego zakresu lub system typów obrazu używany przez artystę lub artystów do oddania poszczególnych znaczeń. Na przykład w chrześcijańskiej malarstwo religijne jest ikonografii obrazów, takich jak baranek, który reprezentuje Chrystusa, lub gołąb, który reprezentuje Ducha Świętego. w ikonografii klasycznego mit jednak obecność Gołębica sugeruje że każda kobieta również obecny będzie bogini Afrodyty i Wenus, więc znaczenia poszczególnych obrazów może zależeć od kontekstu. W XVIII wieku William Blake wynalazł kompleks ikonografii osobiste przedstawić swoją wizję człowieka i Boga, i dużo stypendium oddany został do interpretacji. W XX wieku ikonografii prac Picassa jest głównie autobiograficzna, podczas gdy Joseph Beuys rozwinięte ikonografii substancji takich jak czuł, tłuszczu i miodu, aby wyrazić swoje pomysły na temat życia i społeczeństwa. Ikonografii (lub iconology) jest także dyscypliny akademickiej badania obrazów w sztuce i ich znaczeń.