Angielski to nazwa nadana przez językoznawstwo diachroniczne z różnorodnością form języka angielskiego między inwazji Norman 1066 i połowy do końca XV wieku, kiedy Chancery Standard, forma z siedzibą w Londynie angielski, zaczęły się powszechne, proces wspomagany przez wprowadzenie prasy drukowanej w Anglii przez William Caxton w 1470s, a nieco później przez Richard Pynson. w tym czasie Northumbrian dialekt używany w południowo-wschodniej Szkocji rozwija się w języku szkockim. Język Anglii używany po tym razem, do 1650, jest znany jako wczesny nowoangielski.

w odróżnieniu od staroangielskiego, która głównie tendencję do przyjęcia późno zachodniosaski tysi─àce Konwencji w bezpośrednim okresie pre-Conquest, angielski jako język pisany wyświetla szeroki tysi─àce (i prawdopodobnie dialektyczny) Form. Jednak, różnorodność form w języku angielskim środku oznacza większa różnorodność form mówionego języka angielskiego niż można znaleźć w pre-Conquest Anglii, ani wierne odwzorowanie współczesnej po angielsku (choć być może większą wierność to niż można znaleźć w języku staroangielskim teksty). Raczej, to zróżnicowanie sugeruje jego koniec w rolę i jako punkt kontaktowy i prekursorem działalności tysi─àce, a pojawienie się wyraźniej usługowych tysi─àce i dialektów, i ogólnym wzorem przejścia działalności na przestrzeni wieków, które następują, jako Nortumbrii, East Anglia i Londynie pojawiają się kolejno w dużych ośrodkach literacką, z ich własnych ogólnych interesów.