Termin Arte Povera został wprowadzony przez włoski krytyk i kurator, Germano Celant, w 1967 roku. Jego pionierskie teksty i szereg kluczowych wystawy przewidziane tożsamości zbiorowej wielu młodych artystów włoskich, z siedzibą w Turynie, Mediolanie, Genui i Rzymie. Arte Povera powstały w ramach sieci miejskich działalności kulturalnej w tych miastach, jak włoskiego cudu gospodarczego natychmiastowe lat powojennych upadł w chaosie niestabilności gospodarczej i politycznej. Nazwa oznacza dosłownie "ascetycznym", ale tutaj słabe słowo odnosi się do ruchu podpis poszukiwania szerokiej gamy materiałów poza quasi-szlachetnych tradycyjnych te farby olejnej na płótnie, brązu lub rzeźbione marmuru. Arte Povera oznacza zatem nie sztuką ubogie, ale sztuka dokonanych bez umocowania, sytuacji laboratorium, w którym odrzucono żadnych podstaw teoretycznych za pełną otwartością materiałów i procesów. Wiodących artystów były Giovanni Anselmo, Alighiero Boetti, Pier Paolo Calzolari, Luciano Fabro, Piero Gilardi, Jannis Kounellis, Mario Merz, Marisa Merz, Giulio Paolini, Pino Pascali, Giuseppe Penone, Michelangelo Pistoletto, Emilio Prini i Gilberto Zorio. Rozkwit ruchu był od 1967-1972, ale jego wpływ na później sztuka była trwała. Może być również postrzegane jako włoski wkład do sztuki konceptualnej.