W baroku sztuka odnosi się zwłaszcza do systemów dekoracyjnych w budynkach, zwłaszcza malowidła sufitowe, w których artysta używa punktu widzenia i foreshortening aby utworzyć, na przykład, złudzenie, że sufit jest otwarte niebo przez grupy figur świętych, aniołów lub cokolwiek. Takie skutki są również czasem określany jako trompe l'oeil, czyli francuski wyrażenie oszukuje oko. Ogólnie iluzjonizmu może odnosić się do wszelkich obraz, który dąży do osiągnięcia wysokiego stopnia mimesis, czyli naśladowanie rzeczywistości. Wysoki poziom iluzjonizmu zazwyczaj znajdują się w XVII wiecznym martwa natura malarstwo. Jeśli artysta wybiera przedmiot, który szczególnie nadaje się do reprodukcji w farby na płótnie (tzn jest zasadniczo płaska) wyniki mogą być wyjątkowo skuteczne. Przykładem jest Edward Collier Trompe l'Oeil dzienników, listów i pisaków na desce. w sztuki współczesnej teorii iluzjonizmu zostały źle widziane, ze względu na to, że odrzuca podstawowe prawdy o płaskości płótna. Jednak, surrealistyczny artystów takich jak Salvador Dalí i René Magritte zostały wykorzystane do wielki efekt wywołać alternatywne świata podświadomości.